Wildlife
- Details
- Category: Reizen
De Moremi game reserve verkoopt een kaart van het reservaat. Met het logo van Shell erop. Bij die kaart zit ook een Photographic Checklist voor de zoogdieren, de reptielen, de bomen, de bloemen en de vogels. Niet alle dieren zijn evenveel waard. Zo is een olifant meer waard dan een zebra maar veel minder dan een neushoorn. Een van mijn favorieten, de aardvark, scored lager dan de neushoorn, maar is evenveel waard als die andere favoriet, de pangolin. Wat doe je met de dieren die je niet in het boekje kunt vinden, maar die je wel heel leuk vindt, zoals de giljoenpoot. Het is een 15 cm lange dikke worm meet heel veel pootjes waarop hij feilloos de in de boom opgehangen afvalzak vindt. Op de grond kan hij op zijn zij rollen en zich dan als een slang heel snel voortkronkelen. En waar laat ik de kever die achterwaarts een grote bal verplaatst terwijl er ook nog een vriend op de bal zit. En wat te doen met de aasgieren die zich met een hele groep tegoed doen aan een dode ezel langs de kant van de weg. En die twee schattige kleine blauwe spreeuwtjes die heel lief naar me kijken vanuit hun holletje inde boom bij de ingang van het park?
Een trotse warthog rent met opgeheven staartje langs onze AirBnB bij Brakwater. In de verte rennen jakhalzen de heuvel op en af.
Mijn camera met superlens ving een giraffe met hele mooie oranje nekhaartjes. Maar de olifant die zich heel macho opstelde, linkervoorpoot een beetje opzij en flapperend met zijn enorme oren, die was zo imponerend dat ik vergat hem te vangen. Hij zit wel in mijn hoofd.
Dan liever terug naar de good old Verkade. Ericus Verkade schreef in 1900 al over alles wat groeit en bloeit en telkens weer boeit. Daar hou ik me graag aan vast. En dan tellen ze allemaal!
Wie zie ik
- Details
- Category: 2019 Zuid-Afrika, Botswana en Namibië
Ik verbeeld me dat ik vanaf het terras van onze AirBnB in Brakwater kijk naar het geweldige landschap. Plotseling rennen er twee naakte mannen langs met een speer, ze jagen op een koedoe.
Naar wie kijk ik dan? Naar een medemens met hetzelfde genenpakket als ik. Het verschil zit hem in onze culturele ontwikkeling.
Verstandige mensen besloten in de jaren ’60 dat de San in het reservaat Khalahari moesten wonen. Jagen kon daar heel goed, ze hoefden er alleen maar een permit voor aan te vragen. Permit my ass, dachten de San. Wij jagen al eeuwen op deze gronden, daar hebben we geen permit voor nodig.
Weer andere verstandige mensen besloten dat de San toch maar liever buiten het reservaat moesten wonen. Ze moesten verhuizen van Xade naar New Xade. Welk leven zouden ze daar moeten gaan leiden? Afgesloten van hun traditie en zonder aansluiting bij het ‘gewone’ Botswaanse leven.
Naar wie kijk ik als ik in mijn verbeeld twee jagende San te zien?
Naar wie kijk ik als ik twee San zie zitten op de grond, wachtend, met een fles in hun hand.
Ik kijk naar dezelfde mensen als ik, tussen ons gaapt een enorme kloof.
To go eco
- Details
- Category: 2019 Zuid-Afrika, Botswana en Namibië
In Rotterdam zijn we aan het leren om afval niet meer te scheiden. De techniek heeft onze calvinistische wens om bij te dragen aan een beter milieu gevangen n een technische ontwikkeling die afvalscheiding achteraf mogelijk maakt. Ik breng nog steeds de lege flessen naar de glasbak. Maar dat zou ook publieke boetedoening kunnen zijn voor iets anders.
De vreugde over de kampeerplaats in de Kalahari was groo: een bucketdouche en een eco-wc. De douche-emmer vul je met zelf meegebracht water, je takelt hem omhoog en draait vervolgens de kraan onder de emmer open zodat het water door de onder de emmer gemonteerde douchekop een heerlijke douche teweeg brengt.
In de wc hangt de instructie om de kraan van de douche open te laten, zodat eventueel regenwater direct door stroomt. Zo ontstaat er geen waterreservoir met dode vliegjes en vlinders. Want dat is zielig. Het is natuurlijk ook vooral goor om je te douchen met vlinderkadaverleftovers.
De wc is een grote ton meen diep gat eronder. De ton heeft een wc-bril en je kunt heerlijk plaatsnemen op de ton. Als we het kamp verlaten moeten we een schep as op onze achterlaatstelen gooien en ook eventuele hete kooltjes daar achter laten. Het voelt heel goed en verantwoord. De wc-deksel moeten we sluiten volgens de instructies anders gaat het bruine nachtuiltje zich in de ton vestigen. We willen natuurlijk geen gevlinder aan de billen! Op wonderbaarlijke wijze verlaat een deel van de pies en poep aan de voorkant de ton zodat je met je voeten in je eigen drekje sopt. Ik besluit het afwaswater een tweede leven te geven en spoel de vloer van de wc ermee schoon. Was dat nou heel eco of gewoon stom?
Een beetje misselijk - 2
- Details
- Category: 2019 Zuid-Afrika, Botswana en Namibië
Yes mistress
We stoppen bij een tankstation om diesel in te nemen en Kees moet naar de wc. Ik vraag naar de wc en de man van de pomp zegt dat er geen wc is. Op autoritaire toon zeg ik de man dat hij Kees nu naar een wc moet brengen. We hebben te maken met een zieke man. De houding van de man verandert en hij zegt “Yes Mistress”
Na gedane noodzakelijke boodschap rijden we met piepende banden weg. Niet alle diarree had de pot bereikt en er was geen water en kees z’n hersenen boden vanwege ziekte geen andere oplossing.