Zelhem – Rotterdam – Wereld – Hele Alles

Een beetje misselijk – 1

Bumper kleven
Kees is ziek. Hoofdpijn, misselijk, duizelig, diarree, the works. Het enige dat nog lukt is autorijden. Bij het uitparkeren blijkt de bumper wat breder dan verwacht en Kees rijdt tegen de trekhaak van een bakkie. Bij het terug manoeuvreren schuift onze bumper over de trekhaak en we zitten vast. Ik vraag een paar mannen om te helpen met duwen en trekken. In no time zijn we los. Er is een klein beetje schade. Een geagiteerde dame komt vragen of we van plan zijn weg te rijden. Zij werkt voor het hotel waar voor we geparkeerd stonden en ze kent de eigenaar van de auto. Ze weet niet waar hij is en wanneer hij terug komt. Ik vraag haar een kopie te maken van Kees z’n paspoort en de verzekeringspapieren en zet mijn Botswaanse telefoonnummer erop. Dan meldt de eigenaar zich. Ik stel voor de verzekering dit op te laten lossen. Hij wil het liever onderling regelen. Hij stelt 500 pula voor. Ik geef hem 350 pula en 10 euro. We doen een rituele hand shake en we gaan.
Bij een kruising worden we staande gehouden door de ‘ eigenaar’, en hij vraagt of hij toch mijn telefoonnummer mag. Een beetje gek, maar ik geef mijn telefoonnummer.
Een half uur later gaat de telefoon. De ‘ eigenaar’ aan de lijn. Hij heeft nagedacht en besloten naar de politie te gaan. Ik zegt dat het het een of het ander is. Je hebt samen een deal of je vraagt de politie om het te regelen. Er volgt veel ach & we. Ik zeg dat dit gesprek zinloos is en hang op en blokkeer zijn nummer. De volgende dag ontvang ik toch nog een tekstbericht. De melding is dat hij naar de politie gaat. Wij rijden Botswana uit. Een Namibische simcard vervangt de Botswaanse. Einde contact.