Ik verbeeld me dat ik vanaf het terras van onze AirBnB in Brakwater kijk naar het geweldige landschap. Plotseling rennen er twee naakte mannen langs met een speer, ze jagen op een koedoe. 
Naar wie kijk ik dan? Naar een medemens met hetzelfde genenpakket als ik. Het verschil zit hem in onze culturele ontwikkeling.
Verstandige mensen besloten in de jaren ’60 dat de San in het reservaat Khalahari moesten wonen. Jagen kon daar heel goed, ze hoefden er alleen maar een permit voor aan te vragen. Permit my ass, dachten de San. Wij jagen al eeuwen op deze gronden, daar hebben we geen permit voor nodig. 
Weer andere verstandige mensen besloten dat de San toch maar liever buiten het reservaat moesten wonen. Ze moesten verhuizen van Xade naar New Xade. Welk leven zouden ze daar moeten gaan leiden? Afgesloten van hun traditie en zonder aansluiting bij het ‘gewone’ Botswaanse leven.
Naar wie kijk ik als ik in mijn verbeeld twee jagende San te zien?
Naar wie kijk ik als ik twee San zie zitten op de grond, wachtend, met een fles in hun hand. 
Ik kijk naar dezelfde mensen als ik, tussen ons gaapt een enorme kloof.