05-08-2008 10:20

Ergens tussen Harare en de grens met Mozambique in het noord-oosten wordt een huis gebouwd. De vorm is traditioneel: rond met een punthoedje als dak. Het materiaal is van nu: betonnen ‘bak’-steen voor de muren en takken en riet voor het dak. Het eerste dat de bouwvakkers vragen als ik naar ze toe loop is of ik werk voor ze heb.
De eerste Superspar onderweg heeft alleen kleine zakjes popcorn. Na veel heen en weer gepraat over welk bankbiljet nou welke waarde vertegenwoordigt, koop ik twee zakjes popcorn. Op mijn vraag waar ik brood kan kopen komt het antwoord dat er deze week geen brood is. De tweede Superspar heeft vijf producten: thee, witte bonen in tomatensaus, wasmiddel, tomatenketchup en popcorn. Met steeds 30 centimeter tussen elk blikje of pakje liggen de schappen 1 rij diep ‘vol’. Dit lijkt Roemenie 10 jaar geleden.
Overal langs de kant van de weg worden groente en fruit te koop aangeboden, eenpersoonsstalletjes, kruispuntverzamelingen en markten. Als er een vrachtwagen stopt rennen de kooplieden met hun waar naar de chauffeur. Komen er meer dan tien vrachtwagens per dag langs?
Er staan ook kinderen langs de weg met zwartgeblakerde ratjes aan een stokje die ze te koop aanbieden. Ik weet niet zeker of je nou een ratje per keer neemt of direct het hele stokje. 
Het land wordt sporadisch bewerkt, de winkels zijn leeg, de straten kapot, de werkloosheid is hoog, de informele economie lijkt te bloeien. 
Tsvangirai help je land er weer bovenop!

De twee bouwvakkers en de kinderen die in het huis gaan wonen.