19-07-2008 16:23

Zaterdagochtend, 8:39 uur, ik zit rechtop in bed, ik kijk uit het raam, ik zie iets dat lijkt op een reclameposter voor Zuid-Afrika.
Het is de Tafelberg in levende lijve in de stralende zon.

Misschien zit in Kaapstad wel meer Nederland dan we tijdens de apartheid wilden weten. Lopend over de Longstreet kom je bij de Heerengracht, je moet de Dorpsstraat en de Peperstraat oversteken en de Buitengracht loopt paralel aan de Loopstraat.

Gedreven door verlangen naar de auto, die als het goed is onderweg is op de Pearl Beach, maar volgende week pas aankomt, lopen we langs de haven. We nemen de metrotrein terug naar het centrum. Wachtend op station Woodstock praat ik met Ellen, drie maanden geleden gevlucht uit Zimbabwe. We zitten op hetzelfde bankje, toerist en vluchteling, we schudden elkaar de hand, zeggen dag en ik stap in de trein. 
Op Central Station staat de Edutrein met het stempel van de British High Commission erop. De Edutrein haalt kinderen op van de lokale stations en neemt ze mee naar musea, natuurprojecten, gezondheidscentra en onderweg in de trein krijgen ze les. Normaal gesproken komen de kinderen niet buiten hun wijk door onbekendheid met de wereld daar buiten en gebrek aan geld. 
Nieuwsgierigheid loont, we krijgen een rondleiding en mogen woensdag mee! 
Bruce verwacht ons om 7:00 uur op station Koeberg, op platform 16 zal security-man Wayiza op ons wachten om met ons mee te reizen.