Zelhem – Rotterdam – Wereld – Hele Alles

Toubab

 07-08-2010 00:05

Kinderen begroeten ons met een hartelijk geschreeuwd ‘toubab’ – vreemdeling.
Daarna volgt bijna altijd de vraag: ‘Ou est mon cadeau?’ ‘Pen!’ of ‘Bonbon!’.
Maar ook de verkeersagent, de douanebeambte, het meisje met de cashewnoten en de jongen op de fiets vragen waar hun cadeau is.
Waarom zou je iets geven, waarom zou je niets geven, 
wanneer geef je iets
en aan wie dan
en wat dan.

Een fles water voor de arachide-meisjes, 
Een muntje voor de straatreparatieploeg
Een muntje voor een jongetje dat woorden oefent op de auto met z’n vinger
Een pakje thee voor de jongen die de auto heeft gewassen.

De wereldeconomie, de WMF, de armoedebestrijding, ontwikkelingssamenwerking, het stimuleren van de lokale economie als toerist en alle NGO’s zijn ver weg als ik kijk naar een kind dat de laatste Fanta van een bedelslok uit zijn bedelnap likt. De nap is een blik waar ooit tomatenpuree in zat.

Het land zelf zorgt niet voor z’n kinderen die blijkbaar ‘over’ zijn, 
Het land zorgt niet voor z’n ouderen en gehandicapten
Het land zegt niet dat werken altijd beter is dan bedelen