31-07-2010 15:24

Slapen aan zee, ruisende golven, verre horizon, wapperend haar, frisse wind, de nieuwe dag starten met een duik. Het is zondag, iedereen viert z’n vrije dag, laadt z’n woestijngewaad wapperen, doet een traditionele worstelpartij of rijdt met z’n nieuwe 4×4 de overige gasten de schepjes uit de handen. Als de gasten bijna allemaal naar huis zijn richten wij onze plek in. Kees kookt en ik leg de douche aan. En dan komt madame, de locatiebaas. Waar wij staan is het echt veel te gevaarlijk, niemand kan een oogje op ons houden. We moeten verhuizen naar een plekje precies voor de gendarmerie, die zal ons beschermen. De zee is er niet meer te zien, wel te horen. Een verhaal van zes kantjes in het Arabisch en Frans onderstrepen haar verhaal. We moeten verdraagzaam zijn en goed voor andersdenkenden – niet-Islamieten. We moeten loyaal zijn aan de staat.
Worden wij beschermd tegen de Mauretaniers of worden de Mauretaniers beschermd tegen ons?

Maandagochtend: het paradijs aan zee is weer in beeld.