12-08-2010 23:53

Het verkeerde seizoen hadden ze gezegd om naar een wildpark te gaan. Vier antilopes springen ons vrolijk welkom. Alles om ons heen barst van het leven. In de plassen kruipen modderige schildpadjes omhoog, een gekko doet een moonwalk waar Michel Jackson nu nog jaloers op zou worden, een krokodil zwemt de weg over, een olifantenfamilie laat zich zien, en alles barst bijna uit z’n voegen van groei- en bloeikracht.
Na de onafhankelijkheid en de onrustige jaren daarna, zo’n 50 jaar, zijn in alle West-Afrikaanse landen de wildparken verwaarloosd en is het wild eruit gejaagd en opgegeten over verhandeld of verjaagd. Pas nu worden de parken weer opgebouwd. Nazinga is met behulp van een aantal Canadese biologen weer op poten gezet, er zouden zelfs weer leeuwen gezien zijn. De bescherming tegen stropers wordt weer serieus genomen, overal staan soldaten langs de weg die langs een park loopt. In Togo is een van de parken wat betreft flora en apenbevolking weer opnieuw begonnen, de rest moet nog komen. Een bezoekje aan de collega’s in Zuid-Afrika en Namibie zou veel waardevolle informatie opleveren over de opbouw van een mooie attractie voor toeristen die geld oplevert voor het park, maar ook voor werkgelegenheid. Een van de belangrijkste vragen die de parkmanagers moeten stellen is: wat wil de toerist graag aan voorzieningen en wat betaalt hij daarvoor. Niet in alle parken mag je overal kamperen, als je een hutje n een campement verplicht stelt, moet het ook een fijn hutje zijn. Ik rook vanmorgen aan het laken dat ik als ondergrond over het bed in het hutje in Nazinga had gelegd, het zag er door heel veel mensen beslapen uit, en daar zette ik mijn fantasie verder uit. De geur leek nog het meest op broccoli die in een plastic zakje tot ontbinding is overgegaan gecombineerd met de geur van een toilet in een truckerscafe dat al een paar weken niet meer doorspoeld.