Let us pick ourselves up, dust ourselves down and remake America 20-01-2009 22:13

In het WMDC gaat iedereen staan als de nieuwe president wordt aangekondigd op het beeldscherm. Ik voel me een beetje ongemakkelijk, maar tranen schieten in m’n ogen als het gejuich van 2 miljoen mensen in Washington en het gejuich van 80 mensen in Rotterdam zich vermengen.
Ik vraag aan meneer Rodriguez, die jaren een reisbureau had op de Nieuwe Binnenweg, wat hem zo blij maakt. Hij heeft het over hoop en kracht en energie. Hij reisde als jongeman over de wereldzeeen. Maar een bezoek aan een cafe in het land van ongekende mogelijkheden zat er niet in. Keer op keer werd hij vanwege zijn huidskleur zonder pardon buiten de deur gezet. Nu staat er een uitroepteken achter die gestreden strijd.
Vol verwachting klopt ieders hart. Hoe gaat Barack Obama zorgen voor werkgelegenheid, hoe realiseert hij de onderwijshervormingen die hij beloofd heeft, hoe gaat zijn klimaatplan eruit zien, hoe gaat hij een ziektekostenverzekering voor alle Amerikanen betalen zonder de belastingen te verhogen, hoe beeindigt hij de oorlogen in Afghanistan en Irak en hoe realiseert hij de sluiting van Guantanomo Bay.
En toch, vol oprechte verwachting klopt mijn hart.