11-07-2012 23:15

Minsk wat ben je enorm en enorm lelijk. Je bouwplannen lijken geen eind te kennen, aan alle wegen buiten de ring verrijzen enorme torens met appartementen. Als ik je beschrijf aan de hand van gebouwen wordt het megalomane karakterloze eenheidsworst. Als ik je beschrijf aan de hand van de schoenen die je burgers dragen vormt zich een heel divers palet. De jongens met hun geïndividualiseerde Nikes, de meisjes op hun hoogtevreesopwekkende pumps, de meisjes op hun sierlijke sandaaltjes, de meisjes op hun bij alles passende gympjes waar ze nooit op zullen rennen, de vrouwen met hun dikke voeten in te kleine schoenen, en dan geldt ook nog: hoe dikker de make-up, hoe rotter het comfort van de schoen, de mannen op hun slepende slippers. Iedereen lijkt eigengereid dit dictatoriaal bestuurde land door te stappen. Een enkeling neemt een fiets, een mountainbike met blauw knipperend licht van voor tot achter of een skateboard, wat hier dan weer kan op veel hogere leeftijd dan in Nederland. 
Lenin bekijkt het allemaal van bovenaf. Hij had het beste met de mensen voor, dus zal de geschiedenis verlopen volgens zijn principes. Een soldaat komt aangesneld als ik de held van achteren probeer te nemen, met m’n camera.