25-07-2011 17:06

In gesprek over de toestand in de wereld en met name in Griekenland.
Ik kan me Naxos niet voorstellen zonder Filiz. Hij heeft het Rental Center midden op de markt in de Chora, behalve auto’s huren je kunt er ook internetten. 
Filiz; romanticus, anarchist, levensgenieter, charmeur, provocateur. 
We kennen elkaars verjaardagen niet en sturen geen kaartje met Kerst. Zakelijk hebben we niets aan elkaar, wij komen zelf met auto en laptop. 
Er is een oergevoel dat blijft, blijkt. 
We gaan met elkaar eten ergens ten noorden van de Chora. Ook Riet Rowland is van de partij, ooit werkzaam bij Filiz, nu een goed maatje. Een lange avond met lekker eten, gekke wijn, goeie grappa, mannetjes- en vrouwtjeskaas, gekookte zuring, malse haan, konijn, geit, choriatiki en tot slot sinaasappelschil ingemaakt en opgerold met honing. Alles uit eigen huis, vers en met veel liefde klaar gemaakt. 
Naast ons zit een parlementslid, volgens Filiz gevlucht uit Athene. Kan zich daar niet meer op straat vertonen, en heeft op Naxos nog de vrijheid gewoon ergens te gaan eten zonder lastiggevallen te worden. Ik moet me bedwingen om hem niet toch lastig te gaan vallen, het zou leuk zijn om zijn verhaal vanuit het Griekse parlement te horen! Uiterlijk lijkt hij op Manuel Kneepkens. Hij is van de PASOK, tegenhanger van de Neia Demokratika, de enige andere partij met gewicht in Griekenland. Hij verlaat het eethuis met een doggybag. Of hij een hond heeft weet ik niet.
Filiz is er van overtuigd dat de Grieken moeten leren van deze crisis, dat ze de tijd moeten nemen en krijgen om hun fouten te ontdekken en een nieuw spoor uit te zetten. Op de vraag of het mogelijk is dat het leger de macht grijpt reageert Filiz zeer emotioneel. Hij was als student actief in Athene tijdens het kolonelsregime. De democratie is weer terug gegeven aan het volk, en dat was niet alleen de manier om het land te besturen, dat was een belofte voor de toekomst, een droom. Filiz knikt bij de opmerking dat de Grieken zelf verantwoordelijk zijn voor de regering die er zit en zat, de regering die nu wordt verweten er een zooitje van te hebben gemaakt en alleen goed voor zichzelf gezorgd te hebben. De afstand tussen bestuur en volk is groot. De vervreemding is groot. Als je je niet thuis voelt bij een van de twee partijen heb je geen politiek alternatief. De democratische bakermat van Socrates biedt de Grieken van nu geen soelaas. 
Inmiddels slaapt de eigenaar aan een tafeltje, zijn hoofd rust op zijn armen. Echt hoogste tijd om te gaan! Op de kruising Chora-Pirgaki nemen we afscheid van Filiz, bij Tripodes verlaat Riet ons en wij rijden de laatste kilometers door de nacht naar Kotakis.