07-08-2012 04:02

Als de bel van de grote zwarte poort wordt ingedrukt zegt een mannenstem: ‘Da’.
Als je uitlegt dat je voor een transitvisum komt, is het antwoord: ‘Da’.
En als je vraagt of je naar binnen mag klinkt het weer: ‘Da’.
De poort blijft gesloten.
Als je door de poort glipt omdat iemand naar buiten komt die de deur opent vanaf de andere kant, en je met zes anderen in een halletje staat, wordt je met z’n tweeen naar buiten gestuurd omdat er alleen gewerkt wordt als er vijf mensen in het halletje staan.
Een transitvisum verkrijgen kost je dus een hele dag!
Een permit om in Vietnam te gaan werken kost je twee maanden, zei de lerares Engels
Een paspoort neemt meer dan vier maanden in beslag, zei haar moeder
Wordt er dan zo onkundig gewerkt?
Zijn de employees dan zo onwelwillend?
Moeten de burgers van Kazachstan buigen en buigen en zo nodig barsten?
Ik kijk naar de mevrouw met het lange blonde haar achter het kassaloketje van de Russische ambassade. Langs een roze lineaaltje scheurt ze een Aviertje in vieren. Ik ben verrukt; het voorbeeld van communistisch / Oosteuropees / Russisch werken. Kees zegt dat ze de kleur van het lineaaltje waarschijnlijk zelf heeft mogen uitkiezen. Als ik Euro’s aanbiedt duwt ze die met een afwerend gebaar terug en zegt ‘Teng’, klinkt als kreng, maar is de munteenheid in Kazachstan.
Als we weer buiten de poort staan zijn er nog heel veel wachtende mensen. Niemand verliest zijn geduld, plichtmatige gelatenheid. Het systeem is van groot belang, regels zijn regels, en we zullen het morgen precies zo doen als we het gisteren deden.
Vind ik leuk · · Bericht niet meer volgen
Daniel Vrauwdeunt, Ed Gloudi, Herman de Smit en 6 anderen vinden dit leuk.