1ste Paasdag 08-04-2007 17:30

Een met liefde gebakken ei
Een blauwe lentelucht
en ‘Het Marokkanendrama’ van Fleur Jurgens

Hoe kan mevrouw Jurgens iets zinnigs zeggen zonder een doelgroeper gesproken te hebben. 
En is er vervolgens nog hoop in de duisternis? 
En is het een puur Amsterdams verhaal of kan een Rotterdammer er ook iets mee aanvangen.
Fleur Jurgens laat de professioneel betrokkenen aan het woord. Een leraar van een VMBO, een jongerenwerker, een bestuurder van een stadsdeel, een agent van politie. Veel inzichten passeren de revue zonder dat de waarheid geclaimd wordt. Het is het verslag van een zoektocht naar een uitweg uit het drama. 
Mijn opvatting dat je altijd veel moet verwachten van jongeren en veel moet eisen wordt bevestigd in de epiloog: “Het wordt tijd Marokkaaanse jongens en hun ouders serieus te nemen: beoordeel hen op hun keuzes, daden en prestaties,…”. Gereedschap voor de Marokkaanse jongens om te ontsnappen uit “De Maagdenkooi” (Ayaan Hirsi Ali, geschreven over vrouwen en meisjes, maar net zo geledend voor mannen en jongens) zijn vrije, individuele keuze en verantwoordelijkheid. Waar de druk van de familie, de stam en de gemeenschap zwaarder wegen dan het individu blijft volwaardig meedoen in de Nederlandse samenleving een drama.